Dat was me het busreisje wel

Hoi allemaal,
Alweer een verhaal, omdat ik jullie onze busrit van bukit lawang via berastagi naar lake toba niet wil onthouden.
Maandagmorgen stond onze bus al klaar aan de andere kant van de rivier, gelukkig werd onze bagage door hotel-mannetjes en -vrouwtjes gedragen, om te voorkomen dat wij nog meer en gevaarlijk wiebelden op de hangbrug.Onderweg stopten we voor een kleine show van een palmoliebessen-bal-oogster, voor koffie ( met gratis drab en evt friesevlag melk ) en voor een uitgebreide lunch samen met een groep van nvr-reizen, die we al eerder tegen gekomen waren.
Het is grappig om te zien hoeveel nederlandse woorden je onderweg tegenkomt: notariskantor, doorsmeer, gratis parker, informasie, viesi en missi bij scholen en ziekenhuzen ( zou voor ons ook wel wat zijn om dat op de gevel te zetten...) , maar zoals onze gids vertelde ook handuk, broek en rok, en nog veel meer van vroegere tijden.
Ook in restaurants veel voor mij bekende woorden als nasi putih, nasi goreng, ikan, ayam, rendang, soto enz. met dank aan de oude indische oma D. en haar familie.
Het was erg druk op de weg. Behalve veel auto's, bussen en vrachtwagens, ook erg veel karretjes die een combi zijn van motor met zijspan en tuctuc, die worden gebruikt als minivrachtwagen of taxi. Daartussendoor proberen motorbikes met 3-4 personen met en zonder helm nog een gaatje te vinden om zigzaggend in te halen: met alle gaten in de weg en uitwijk naar de modderige berm een heuse uitdaging!!!!
In de dorpen zie je erg veel kippen en honden, als een soort huisdieren, maar alleen omdat het makkelijk is vlak voor de maaltijden de beesten zo van de straat in de pan te kunnen mikken...
Bij huizen zie je regelmatig de begraafplaats van opa en oma, de kist gevat in kleurige glimmende badkamertegeltjes, vaak met een dakje in hetzelfde patroon.
's Middags in Berastasi in de koude miezerregen over de groente- en fruitmarkt gelopen, wel mooi en kleurrijk, maar wel wat triest, koud en nat.
's Avonds zaten we in een groot, koud, kaal hotel/restaurant, niet echt gezellig, hoewel we het als groep wel steeds erg gezellig maken. De woordspelingen vliegen met een enorme vaart over tafel.
Vanmorgen eerst een lading vulkaanas over ons heen gekregen, de wind vanaf de vnl rookspuwende Sinabung vulkaan stond precies verkeerd....
Vandaag hebben we de tocht vervolgd naar Lake Toba. We reden via een traditioneel dorp Dokan Village, een soort openluchtmuseum, Tongging, waar je mooi uitzicht had over de Sipiso-Piso waterval en het Tobameer, en paleiscomplex Pematang Purba, waar een andere gids toevallig de mooiste verhalen vertelde over de laatste koningen met al hun vrouwen, waarbij zijn (gecastreerde) assistent ook een grote rol speelde.
Vanaf Prapat hebben we de boot genomen naar ons hotel, een keurig resort met veel huisjes rondom een grasveld en zwembad, aan de oever van het meer. Hier willen we wel even blijven...
We gaan lekker een paar dagen genieten van zon en lekkere warmte.
Ik hoop dat jullie langzamerhand ook wat zomer krijgen!!!
Liefs thea.