op stap
Door: thea
Blijf op de hoogte en volg thea
24 Oktober 2013 | Sri Lanka, Moratuwa
Hallo allemaal,
Allereerst dank voor jullie reakties, altijd leuk om hier in het verre vreemde wat te horen vanuit mijn eigen normale leefomgeving.
Inmiddels begint mijn tijd hier aardig op te schieten, de laatste 10 dagen komen eraan. Het is vreemd dat ik in het begin van alles wilde regelen, en nu denk daar toch lang niet genoeg tijd daarvoor te hebben. Vorige week heb ik een peuter-klerenkast opgeruimd, zodat de leidsters makkelijker kleertjes konden vinden, 2 dagen heeft het geduurd, toen was het weer een grote stapel van alles door elkaar. Gisteren de babykant gedaan, ben benieuwd hoelang dat stand houdt...
Na een gesprekje met Bianca, de grote baas, manager in hart en nieren met heeel veel meetings en telefoontjes, gisteren met haar meegeweest naar het teenage-mothers-home, kinderen van 13-14 jaar die door verkrachting en incest zwanger zijn geraakt. In Sri Lanka worden alleenstaande moeders sowieso al doodgezwegen (vandaar dat er ook veel kindertehuizen zijn, die diekinderen als vondeling zijnde opnemen) laat staan zulke jonge meiden.
Ze proberen de meisjes wat bij te brengen, en 6 maand na de bevalling weer naar school te laten gaan, maar vaak lukt dit niet echt.
Bianca denkt dat ik daar ook wel wat kan betekenen, dus ga ik daar zaterdagmiddag gewapend met cake of koekjes op de thee. Ben benieuwd, want ze praten weinig engels...
Ik krijg steeds complimentjes, hoor van iedereen dat ik goed bezig ben, er wordt duidelijk over mij gepraat, maar zelf heb ik nog niet het idee dat ik veel gedaan heb, ik denk dat toch ook de tijd te kort is. Ik leer wel steeds meer mensen kennen, en zij mij door gewoon geinterresseerd te zijn in hun werk, zoals ook gisteren de afd verstandelijk gehandicapten, die ze kleren leren naaien. In een groot boek plakken ze alles wat ze kunnen maken aan moeilijke kraagjes, knoopsgaten, geborduurde pasjes enz, zodat ze dat na 9 maanden opleiding kunnen laten zien als een soort van sollicitatiegesprek bij de grote kledingfabriek, zodat ze daar een baan kunnen krijgen.
Vanmorgen met een baby naar de fysiotherapie geweest, een ommelander reis met een supersonisch racende tuktuk: gelukkig had de baby bijna geen haar meer, anders was het eraf gewaaid! Er stond een enorme rij voor het ziekenhuis, maar gelukkig mochten wij de achteringang van de fysio nemen en waren zo aan de beurt. Op de terugweg meteen langs allerlei winkels, we waren nu toch al op pad. Voor mij was het al een uitje, ik zit nog maar 3 weken hier en heb ook nog een vrije dag af en toe. Maar de leidsters werken zo'n 12-14 uur per dag, 7 dagen in de week en komen dus nergens....toch wel triest. Gelukkig hebben sommigen nog familie en gaan daar in hun vrije dagen heen ( als ik het goed heb begrepen 4 dagen achter elkaar 1 keer in de 3 of 4 maanden......hebben wij toch iets meer, gelukkig) anderen hebben helemaal niemand, alleen het huis waar ze zijn opgegroeid en nu werken, zij gaan eigenlijk nooit weg, ik weet zelfs niet of ze een soort van salaris krijgen...
Tot zover eerst weer
Tot gauw, liefs thea
Allereerst dank voor jullie reakties, altijd leuk om hier in het verre vreemde wat te horen vanuit mijn eigen normale leefomgeving.
Inmiddels begint mijn tijd hier aardig op te schieten, de laatste 10 dagen komen eraan. Het is vreemd dat ik in het begin van alles wilde regelen, en nu denk daar toch lang niet genoeg tijd daarvoor te hebben. Vorige week heb ik een peuter-klerenkast opgeruimd, zodat de leidsters makkelijker kleertjes konden vinden, 2 dagen heeft het geduurd, toen was het weer een grote stapel van alles door elkaar. Gisteren de babykant gedaan, ben benieuwd hoelang dat stand houdt...
Na een gesprekje met Bianca, de grote baas, manager in hart en nieren met heeel veel meetings en telefoontjes, gisteren met haar meegeweest naar het teenage-mothers-home, kinderen van 13-14 jaar die door verkrachting en incest zwanger zijn geraakt. In Sri Lanka worden alleenstaande moeders sowieso al doodgezwegen (vandaar dat er ook veel kindertehuizen zijn, die diekinderen als vondeling zijnde opnemen) laat staan zulke jonge meiden.
Ze proberen de meisjes wat bij te brengen, en 6 maand na de bevalling weer naar school te laten gaan, maar vaak lukt dit niet echt.
Bianca denkt dat ik daar ook wel wat kan betekenen, dus ga ik daar zaterdagmiddag gewapend met cake of koekjes op de thee. Ben benieuwd, want ze praten weinig engels...
Ik krijg steeds complimentjes, hoor van iedereen dat ik goed bezig ben, er wordt duidelijk over mij gepraat, maar zelf heb ik nog niet het idee dat ik veel gedaan heb, ik denk dat toch ook de tijd te kort is. Ik leer wel steeds meer mensen kennen, en zij mij door gewoon geinterresseerd te zijn in hun werk, zoals ook gisteren de afd verstandelijk gehandicapten, die ze kleren leren naaien. In een groot boek plakken ze alles wat ze kunnen maken aan moeilijke kraagjes, knoopsgaten, geborduurde pasjes enz, zodat ze dat na 9 maanden opleiding kunnen laten zien als een soort van sollicitatiegesprek bij de grote kledingfabriek, zodat ze daar een baan kunnen krijgen.
Vanmorgen met een baby naar de fysiotherapie geweest, een ommelander reis met een supersonisch racende tuktuk: gelukkig had de baby bijna geen haar meer, anders was het eraf gewaaid! Er stond een enorme rij voor het ziekenhuis, maar gelukkig mochten wij de achteringang van de fysio nemen en waren zo aan de beurt. Op de terugweg meteen langs allerlei winkels, we waren nu toch al op pad. Voor mij was het al een uitje, ik zit nog maar 3 weken hier en heb ook nog een vrije dag af en toe. Maar de leidsters werken zo'n 12-14 uur per dag, 7 dagen in de week en komen dus nergens....toch wel triest. Gelukkig hebben sommigen nog familie en gaan daar in hun vrije dagen heen ( als ik het goed heb begrepen 4 dagen achter elkaar 1 keer in de 3 of 4 maanden......hebben wij toch iets meer, gelukkig) anderen hebben helemaal niemand, alleen het huis waar ze zijn opgegroeid en nu werken, zij gaan eigenlijk nooit weg, ik weet zelfs niet of ze een soort van salaris krijgen...
Tot zover eerst weer
Tot gauw, liefs thea
-
24 Oktober 2013 - 11:25
Karin Knapen:
Goed bezig,Thea! We genieten hier van je verhalen. -
24 Oktober 2013 - 14:13
Lidy:
Hey Thea,
Wat gaat de tijd snel als je zo bezig bent he. Geniet nog van je laatste ruime week daar! -
24 Oktober 2013 - 14:41
Mariline:
Hoi Thea, weer een heel interessant verslag, en wat zijn wij toch gezegend hier in Nederland, we realiseren ons dat vaak veel te weinig! Liefs -
24 Oktober 2013 - 16:17
Jannie Kroondijk:
Hoi Thea.
Het verhaal weer gelezen!!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes van ons beiden.
-
24 Oktober 2013 - 17:10
Corrie:
hallo thea
je maakt wel weer heel wat mee he,leuk om te lezen.
geniet van je tijd daar
groetjes corrie -
24 Oktober 2013 - 18:16
Truus:
Hallo Thea, het lezen van jouw reisverslag is indrukwekkend. Blijven de kinderen in het kindertehuis daar wonen, of gaan ze als ze groter zijn ergens anders naar toe? En hoe houden leidsters hun werk vol, als ze zo veel uren en dagen moeten werken? Ik hoop dat je mijn vragen leest, anders vraag ik het nog wel een keertje als je weer thuis bent. Heel veel succes de aankomende dagen. Groeten, ook van Milou en Lotte. -
24 Oktober 2013 - 23:02
Jan:
Hoi Thea,
'k Zit even Nettie haar mailtjes te "controleren" en ontdek weer een van je berichten. Indrukwekkend wat je doet en allemaal meemaakt. Onvoorstelbaar hoe mensen op dezelfde wereldbol toch op zo'n andere manier (moeten) leven. We kijken al uit naar je volgende bericht en natuurlijk naar de foto's. Ik ben van plan om na je thuiskomst je met allerlei vragen te bestoken. Houd je taai, maar denk ook aan jezelf bij alles wat je voor een ander doet.
groet, ook namens Nettie, Jan -
25 Oktober 2013 - 02:19
Wienanda Bergsma:
Hey Thea! Leuk om wat verhalen van je te lezen en wat foto's te bekijken.
Succes daar en lekker genieten!
Groeten Wienanda (zit in de nachtdienst ;) hahaha!) -
25 Oktober 2013 - 12:47
Mariette:
Hi Thea, leuk je verslagen te lezen en nu ook de foto`s te zien. Ik begrijp dat het daar ook flink kan regenen. Al die donkere wolken aan zee. Dapper van je om alleen de stad te gaan bekijken en niet te verdwalen. Over een week ga je rondtrekkken, geniet daarvan. Lieve groeten Mariëtte -
26 Oktober 2013 - 10:45
Astrid:
Toppie moppie.
Leuk om in zo'n klein stukje te lezen wat jij zoal tegenkom en meemaakt. Petje af hoor! Begrijp dat je volgende keer een nog langere "vakantie" gaat aanvragen ;-)
Groetjes, Astrid. -
28 Oktober 2013 - 02:59
Wilma:
He Thea,
Wat een wereld daar zeg, en goed bezig jij ;-). Leuk je verslag te lezen en ook de foto's.
Veel succes nog even en ook genieten natuurlijk.
Groetjes Wilma -
01 November 2013 - 00:13
Sjoerd:
Geniet van de laatste 10 daagjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
