De grote verandering

Ayubowan allemaal.
Nog even een verslagje over mijn laatste dagen en dan kan de grote rei door het toeristische Sri Lanka beginnen.
Zondag mocht ik alvast wat foto's maken, en heb daar heel erg van geprofiteerd: mijn halve memorycardje zit vol.
Maandag was dan mijn echte laatste werkdag, het rommelde en fluisterde de hele dag door....maandagmiddag 3 uur werd ik bij de directeur verwacht, bleek dat ze een presentatie van mijn bevindingen verwachtten....gelukkig had ik 3x mijn aanbevelingsrapportje over moeten typen omdat het niet verstuurd wilde worden, dus ik wist wel wat ik wilde vertellen, maar toch...in het engels voor een aardig groepje....uiteindelijk ging het goed, kreeg ik nog een serie complimentjes en konden we aan de gekleurde cake met frisdrank.
Zelfs een kadootje hadden ze voor me gekocht, gelukkig had ik nog wat leuke delfts blauwe klompjes in sleutelhangervorm.
Toen op naar het kindertehuis, alle werk was eigenlijk al gedaan, dus konden we rustig genieten van de door mij meegebrachte cake, althans ik op mijn eigen plekje en zij achter in de keuken, zoals altijd.
Toen het tijd voor de kadootjes was werd iedereen wat zenuwachtig en lacherig. Ze hadden echt allemaal bijzondere dingen bekocht en gaven dat vol trots: een mooi srilanka houtsnijwerk en een vuurtoren lotusbloem waxinelichtje in roze! Het ziet er geweldig uit en gelukkig heb ik een extra grote tas bij me.
Mijn pampers in grootverpakking ( 1 van mijn aanbevelingen om die meer te gebruiken)boekjes en cd vonden ze ook allemaal leuk en de xenos-delfts blauwe sleutelhangers helemaal geweldig.
Nadat ik nog 2 bewijzen van giften had gekregen ( dat moet blijkbaar als je iets duurders geeft) ben ik maar gegaan.
's Avonds hadden ze nog een speciale tempeldienst voor me georganiseerd met een preek door 8 monniken, getrommel en gefluit: 2en half uur op een harde vloer zitten, niet echt goed voor je rug, maar wel heel bijzonder. ( sorry, grapje, was georganiseerd voor de verjaardag van mr Ariyaratne, die er zelf niet eens was, maar het was wel leuk, want alle mensen die ik had leren kennen waren er). De monniken hebben de hele nacht doorgezongen, en als beloning kregen ze toen een uitgebreid ontbijt uitgedeeld. Is toch heel bijzonder om ook dat stukje cultuur te mogen zien.
Gistermorgen, na nog allerlei afscheidswoorden ben ik per tuktuk vertrokken naar het station, met de trein naar colombo, uurtje wachten, verder naar negombo en met de tuktuk naar het hotel. In nederland zou dat 2 uurtjes duren, hier ben je er zomaar 7 kwijt, maar het was ook wel weer een bijzondere reis.
Gisteravond en vanmorgen weer 3x mijn rapportje overgetyped, omdat het niet verzonden wilde worden, maar dat is nu ook klaar, Suwasetha helemaal afgesloten.
En dan zit ik nu te acclimatiseren in negombo, een echte beaches-plaats, veel strandtenten en hotels, maar volgens mij hebben ze weinig te doen, de tuktuk chauffeur vertelde dat er weinig toeristen zijn en veeeeel te veel tuktuks.
Mijn vakantie gaat beginnen, zonet al kennisgemaakt met de reisleidster en 2 groepsgenoten, de rest komt morgen aan.
Ik zal mijn kindertjes (, diveeangelee, yasasni, sithumi, supuni, ravindi, sasike, sewandi, nethumi, de kleine mahesha, de nieuwste twee oshidi, en anishka.) En hun leidsters, damayanthi, ganga, seejuwani, disna, roshini, devika, sasika, kumudu, de keukenmeid shanti, en de wasmeiden menaka en champa ( een maand geleden dacht ik geen naam te kunnen onthouden, het is toch nog goed gekomen. Ongelooflijk ook hoeveel lol je kunt hebben met zo'n groep, terwijl ze nauwelijks engels spreken.
Ik zal natuurlijk ook maya van het hostel nooit vergeten, altijd een hallo of een extraatje, ik stopte haar ook af en toe een reepje chocolade toe, zo hou je het gezellig. De kok en de kantinebaas, die echt geen engels spraken.
Sarvodaya bedankt, Suwasetha bedankt, Bandula, en zijn staf, Bianca, zuster Nimini ofzo, Daya, en haar mentally retarded people, Yamana, de stagiaires uit de usa, hans en enok uit nicaragua, ik heb een fijne tijd gehad!
Op naar de grote reis!
Sorry, beetje lang verhaal voor jullie, maar dat is nu eenmaal het risico van een dagboek, dit moest er even in, volgende keer weer een kortere.
Tot gauw, groetjes thea.