Naar het noorden

Dinsdagavond in de Cederbergen aangekomen. We kregen met zijn tweeen of drieën een huisje met woon-, bad- en 2 slaapkamers. We zaten midden in het natuurgebied, vlak naast een bijna onbewoonde camping zonder voorzieningen.
'S. Middags hadden we nog tijd voor een klein wandelingetje over de rotsblokken, het had wel wat van de red Tingri op Madagascar .
De eerste dag dat onze kok zich uit kon leven met alle boodschappen en meegebrachte potjes en pannen...en dat deed ie: om 7 uur stond er een uitgebreide maaltijd van pompoensoep, kip, groentes, sla en aardappelen op tafel!
Na het eten werd het kampvuur ontstoken, maar ondanks de warmte en gezelligheid waren de meesten ruim voor 9 uur in hun bedje vanwege de lage temperaturen. Onderweg nog wel even de bijzondere sterrenhemel bewonderd: vanwege de niet-lichtvervuiling kon je duizenden sterren zien waaronder de Melkweg. Grappig dat er altijd wel iemand is die daar weer verstand van heeft en er wat van wil vertellen!
Woensdag zijn we wat uitgebreider de bergen ingeweest, met het mooiste licht vlak na zonsopgang tot de lunch, en té veel mooie foto's gemaakt.
' s middags naar de wijnproeverij geweest, in 1 uur tijd 6 verschillende wijnen geproefd (of 8....), helaas door het lawaai van een andere groep weinig meegekregen van de soorten, maar ook van deze Cederbergen wijnen zijn de sauvignon blanc en cabernet sauvignon favoriet bij mij!
Donderdag was dan een erg lange reisdag, half acht vertrokken, tussen 1 en 2 in Springbok vlakbij de Namibische grens, hier wat boodschappen voor de lunch gedaan; erg leuk om hier steeds meer Zuid-Afrikaans te horen en zien!
Bij de douane was het weer eens een hele poppenkast: paspoort laten zien, stempeltje, alle paspoorten laten zien, stukje rijden, formuliertje invullen, paspoort weer laten stempelen, agent in de bus...maar al met al mochten we drie kwartier later wel goedgekeurd Namibie in, ons hoofddoel!
Ook de eerste keer dat we de tenten moesten opzetten, ook nog een klusje, zeker als je niet zulke sterke vingers hebt..maar met hulp van buurman Fred is het toch gelukt.
's Avonds lekker gegeten en nog wat nageborreld, maar ook weer op tijd in bed, ook al was het hier lang niet zo koud...zelfs de nacht was niet koud. Uit voorzorg had ik me al in de warme pyama gehesen, maar echt nodig was het niet. Matje, slaapzak viel eigenlijk wel mee te slapen, alleen kussen een stuk minder...maar 2 fleece truien werken ook redelijk, en de ontstane rug en nekpijn zijn met wat rek- en strekoefeningen snel weer over. En dat lukte, want het inpakken van alle kampeergerei kost aardig wat gymnastische toeren!
Vrijdag op naar Ai Ais, een oase van warm waterbaden midden in een steeds kaler wordend landschap van stenen, gruis, stof en rotsbergen. Het zwavelzwembad was gelukkig flink aangelengd met koud water en chloor, maar nog best warm met zo'n 45 graden, het eerste zwembad wat ik niet te koud vond!
Ondertussen werd de lunch bereid door kok Evan, weer erg lekker en uitgebreid!
's Middags door naar de Fish River Canyon, een flink diepe kloof, waar we een wandelingetje maken op de rand. Je kunt er ook dwars doorheen in 5 dagen, maar daar hebben we geen tijd voor. Van de zonsondergang mogen genieten en weer terug naar onze campsite, waar de spaghetti met bolognesesaus en applecrumble inmiddels al weer klaar stonden.
Zaterdag richting Lüderitz, dwars door de woestijn. Omdat Judith jarig is stoppen we al vrij snel bij een Texaans café/restaurant/souvenir shop voor cappuccino met taart. Daarna verder door de woestijn, terwijl er om de haverklap gestopt wordt voor dieren: struisvogels, spiesbolkken, antilope, varaan, wilde paarden
De raampjes van de bus gaan regelmatig open en dicht, om een foto te maken of om te voorkomen dat de stofwolken van de zeldzame tegenliggers naar binnen waaien.
Na een very quick lunch on the road, gaan we door naar Lüderitz, een echt Duits plaatsje met veel vergane glorie...de huizen zijn nog wel in mooie kleuren geschilderd, maar veel hotels, restaurants en winkels gesloten en verder lijkt er weinig leven in te zitten; behalve precies bij ons hotel: daar staan 4 politiewagens en 10 agenten.... en dus ook wel 20 toeschouwers, vnl kinderen...maar we zullen nooit weten wat er gebeurd is.
's Middags nog voor donker (voor 5 uur!) een wandelingetje gemaakt voordat we onsopmaken om een hapje te gaan eten in het enige goeie restaurant.
Groetjes Thea

PS een bijna dagboek achting verslag van een paar dagen, omdat er op de campings nooit WiFi is....extra lang leesplezier dus...;-)