luchtdoop in natura

hallo allemaal,
allereerst sorry voor het plaatsen van zo'n slachtverhaal op dierendag! ik kan jullie nog wel vertellen dat de bazen heel lief voor de geiten zijn voordat ze geslacht worden: ze worden geaaid, krijgen vers groenvoer en zelfs een bloemenkransje om de nek, het slachten gaat supersnel, daar kunnen ze nauwelijks bij te lijden hebben.
zoals het plan was ben ik vanaf woensdagmidag in pokhara, een trekkersstadje aan de rand van de annapurna, 7000-ers; de machapuchare - fishtail is te zien als de wolkjes wegtrekken, vnl 's morgens en 's avonds, een schitterend gezicht!!
ik ben met de bus gekjomen, 's morgens vroeg bleek mijn ticket niet doorgegeven aan de busmaatschappij, waardoor ik eerst niet, later wel en later weer niet mee zou kunnen. uiteindelijk heb ik naast de chauffeur op de versnellingsbak gezeten, niet supercomfortabel, maar ik kon in elk geval mee! de bus was oud, maar heeft zich goed gehouden: onderweg geen enkele spiegel eraf gereden, wel heeeel vaak bijna, op twee wielen door de bocht, scheuren om al die suzukietjes en motoren heen, maar het is allemaal goed gegaan, het houdt je wakker, we kwamen wel en andere bus tegen die op zijn kant lag, net niet helemaal goed gegaan dus...
onderweg door allemaal kleine dorpjes, veel groene grazige weiden en rijstvelden, mooi dus!
donderdag heb ik gewoon wat rondgelopen, op zoek naar een kindertehuis waar ik 4,5 jaar geleden geweest ben, niet gevonden ondanks dat mensen mij de goede richting in stuurden....ik verdwaalde wat en kwam uiteindelijk weer bij het meer uit: wandelen is nog steeds hobby!
pokhara is nog steeds hetzelfde: veel jongeren, veel trekkers, en veel overjarige hippies, ik weet nog steeds niet in welke categorie ik hoor...ook zie ik hier weer mijn geliefde opgetuigde versierde vrachtwagens en bussen, zelfs een beetje extra rood versierd vanwege het festival...
vrijdag heb ik weer een wandeling gemaakt, volgens mijn boekje een korte,door mijn uitstekende richtinggevoel iets langer...maar daardoor kwam ik wel door kleine dorpjes en kon weer een praatje maken met de bootverhuurder en genieten van de generale repetitie van nepalese dansen van een stel tieners. uiteindelijk kwam ik bij de watervallen en grotten, die veeeel toeristischer waren dan ik had gedacht: coo en valkenburg zijn er niets bij, behalve dat die ook echt groot zijn! goedkoper is het hier wel: voor 20 cent mocht ik kijken en foto's maken.ook een tibetaans vluchtelingenkamp was er in de buurt, kon ik meteen mijn tibetaans ophalen!
zaterdag ws het de dag van vroeg opstaan: met zonsopkomst op de berg zijn, met een taxi weliswaar vanwege het vroege uur: het was mooi helder, en dus een prachtig gezicht! de foto's zijn ws wat minder omdat de lucht zo 's morgens vroeg niet zo helblauw is, het staat echter in mijn geheugen gegrift!het was ook een schiterend gezicht dat er zoveel mensen naar boven gaan, ook dat is het kijken waard.
vandaag, zondag was de dag van 'i did it' na 5 dagen wikken en wegen toch maar de stoute schoenen aangetrokken en gisteren geboekt voor 30 min paraglaiden, onder het mom van: nu niet is nooit niet, grenzen verleggen, 1 keertje proberen, thuis niet willen zeggen: had ik maar...spannend, mariline vond het ook leuk, enz.
vanmiddag 1 uur was het zover: in de jeep naar boven en daar moest het gebeuren, ik had gisteren op dezelfde berg de kunst al een beetje afgekeken, dus ik wist al een beetje wat de piloot zou doen. toch....het woordje relax heeft-ie minstens tien keer gezegd in die 30 min, het was geweldig, ik heb een cd vol foto's gekregen=betaald, dus het bewijs is er! ik vond het leuk, maar wel en beetje heel spannend zittend in een wiebelstoeltje op 1600 meter hoogte!! en andere piloot zei al dat de 2e keer altijd beter gaat...maar voor mij geen tweede keer, denk ik.
morgen vertrek ik weer naar kathmandu, weer met de bus in zo'n 7-8 uur, overmorgen nog een dagje kathmandu, en dan woensdag terug naar nederland, het einde is aardig in zicht!tot gauw,
liefs thea