alweer voorbij

En dan zit je weer thuis zonder dat er iets op de waarbenjij.nu site is verschenen.
Bijna overal was er een Wi-Fi-verbinding, maar als je je tablet niet meeneemt lukt het niet om er iets op te zetten.
Nu kan ik alsnog een reisverslag maken over alle lemuren die we gezien hebben, van de grootste indri indri met zijn scheepstoeter-geluid, tot en met de kleinste muislemuur van 10 cm en de dansende ringstaartmaki’s, van de grootste en kleinste kameleons die écht de kleuren van hun omgeving aannemen! Van het giraf-kevertje, de enige giraf op Madagascar. Van alle mooie, mooiere en mooiste vogels, van de drie verschillende tingri’s waar we zijn geweest, van alle verschillende landschappen, van savanne tot regenwoud, van rotsen tot groene watervallen, maar dat staat allemaal in de boekjes en straks hopelijk ook op mijn foto’s die ik nog niet gezien heb.
Ik wil veel liever vertellen over de kindertjes die in alle mini dorpjes steeds maar weer aan kwamen lopen, om argent, savon en stylo’s vroegen, maar zwaaien en foto’s maken en weer laten zien (lang leve de digitale camera!) ook heel leuk vonden, en het nog leuker vonden als je ‘hoofd, schouders, knieën, teen’ met ze deed, ook al snapten ze er de ballen van.
Over de ontzettend slechte wegen, waar we met een gemiddelde snelheid van 25 km/uur overheen hobbelden, met een uitstekende chauffeur van onze bus, die tussen alle gaten steeds nog een stukje asfalt kon vinden, ook al ging dat meestal zigzaggend.
Over alle gele taxi’s in de steden: oude europese renaultjes 4 en deux chevaux,waar tussendoor de tuc-tuc’s en de pouche-pouches reden en liepen.
De wegen tussen de dorpen waar fietsen en zebu-karren reden tussen de vele, vele lopers, die allemaal ergens heen gingen, waar de fietsen volgeladen zijn met een compleet varken of een stapel matrassen; waar de drukke lijnbussen een wedstrijd deden wie de meeste malagassi’s binnen konden houden: in een 10 persoons bus konden er gemakkelijk 20, in een 20 persoons bus nog gemakkelijker 50, en bovenop alle bagage van een dagje winkelen in de stad hoog-opgestapeld: heel veel matrassen, dekens, fietsen, rijstbalen…steeds weer topzware bussen over de hobbelwegen.
Alle mensen in de arme hutjes buiten de stadjes, geen elektriciteit en een waterput op 5 km loopafstand, zoveel mogelijk profiterend van het daglicht door héél vroeg op te staan en dus ook héél vroeg naar bed te gaan, in de dorpen zag je na half 8 bijna niemand meer, in de stadjes was om 9 uur alles rustig; meestal was er dus in onze guesthouses ook geen pilsje meer te krijgen na 9 uur ’s avonds….
Het heerlijke eten dat we vaak voorgeschoteld kregen: de salades, zebu-vlees en vis op de bbq, rijst en verse ananas en mango toe
De malagassi’s die alles mura-mura doen, maar soms ineens malakki-laki…
Het omgekeerde zwarte piet-verhaal: overal waar je je neus buiten de bus steekt en toegezwaaid wordt, roepen ze salama vazaha….dag blanke…
Alle super-groene rijstvelden zoals in Azië, de thee-, koffie- en bananenplantages, altijd met druk werkende mensen.
De warmte die soms wel erg warm was, maar een wandeling in de volle zon op een vlakte bleef mooi, ook al gaf mijn rugzakthermometertje 45 of 50 graden aan…..
Hoe verbaasd iedereen was bij de eerste geldwissel: je bent zomaar multimiljonair met al die ariary’s die je voor een paar euro krijgt ( 1000 ariary is 30 eurocent, een cola of pilsje kostte zo’n 4000 aiary, een volledige maaltijd maakte je 20.000 ariary lichter)
Hoe leuk het is met zijn tweetjes een dorp in te kunnen lopen, en gewoon midden in het dorpsleven terecht te komen: het schooltje, de vrouwen met hun kinderen, kinderen die je de weg wijzen, de kroeg die al om 12 uur ’s morgens volop draait op een paar dronken jongens, de mannen die net van hun vistochtje terug komen, de vrouwen die de vissen verwerken tot stokvis.
Dat is het dan ongeveer in grote lijnen, in mijn dagboekje staat nog veel meer, maar dat komt tzt in mijn nieuwste digitale fotoboek.
Ik kijk in elk geval weer terug op een geweldige reis, en ga zo snel mogelijk al mijn foto’s sorteren en ‘inplakken’
Bedankt Madagascar met zijn Malagassi, bedankt gids Zoo en zijn chauffeurs en ook: bedankt reisgenoten!!