eindelijk weer
Door: thea
Blijf op de hoogte en volg thea
14 Oktober 2013 | Sri Lanka, Moratuwa
Hee allemaal,
eindelijk weer bereik, volgens mij zetten ze in het weekend de heeeeele wifi-router uit, zodat ik dit even niet bij kon houden.
Nu dichtbij de manager gezeten lijkt het te lukken.
De kop is eraf, de eerste week ben ik goed doorgekomen, net een evaluatie-gesprekje met de manager gehad, en gelukkig mag ik blijven!
Elke dag vertrek ik rond 8 uur naar mijn werk, waar ik de hele dag een beetje help met eten geven, badderen, en soms een beetje spelen, maar dat vinden alle leidsters geloof ik een beetje vreemd, de baby's tot een jaar zitten bij slecht weer (als het geregend heeft, en dat doet het hier elke dag wel 1 of 2x flink) eigenlijk continu in de bed/box. Ik heb al eens gevraagd naar boekjes ofzo, maar dat wordt niet helemaal begrepen, ik loop dus maar een beetje langs de bedjes en speel wat met ballen en ander speelgoed, er is genoeg. Het hele repertoire nederlandse kinderliedjes heb ik ook al voorgezongen, klap 'ns in je handjes blijft het goed doen, ook hier!
De leidsters, ook vaak wezen die opgegroeid zijn in hetzelfde huis waar ze nu werken, spreken weinig engels, maar werken hard, eigenlijk min of meer continu, alleen als ze nachtdienst hebben, hebben ze de ochtend voor en de ochtend na de 2 nachten die ze om de 5 dagen draaien vrij, maar sjouwen dan eigenlijk ook steeds rond, ze wonen ook in hetzelfde huis.
De teamleider werkt 7 dagen per week, heeeeel veel uren per dag, ze gaf zaterdag aan dat ze moe was....het is duidelijk een hele andere wereld hier, maar tegelijkertijd zegt de manager hier, dat je vrije weekend zo belangrijk is!!! Het lijkt niet helemaal eerlijk, toch?
De mensen en dus ook baby's hebben heel aparte namen, die niet te onthouden zijn, vanmorgen kregen de baby's namen op het bed geplakt, ik heb er een kwartier over gedaan om duidelijk te maken dat dat misschien ook handig zou zijn in europese letters, al die rondjes in deze schrijftaal zijn niet te lezen voor mij en mijn opvolgers, nu weet ik eindelijk wie Supuni is en kan ik alle namen oefenen. De eerste dagen kreeg ik schoongewassen baby's in mijn handen gedrukt die ik op hoop van zegen in hun eigen bedje moest leggen, nu weet ik waar lachebekje ligt, flapoortje, oorbelletjes, stiekelhaar, iets serieuzer lachebekje en het minikindje.
Ze hebben hier zelfs een baby die bij de geboorte 800 gram was, inmiddels 5 maanden oud een minikindje, maar heel schattig.
Sommige leidsters vertrouwen me al helemaal, zoals Ganga, anderen moeten nog wat wennen.
Gisteren op mijn eerste vrije dag naar de kath kerk geweest met Lisette, een ned stagiaire antropologie, en wat uitleg kunnen geven.
Gistermiddag de stad in gewandeld, de rijke wijk gezien, compleet met een praatje op het cricketveld, daarna naar de hutjes bij zee voor een praatje met wat straatjongens.
Eind vd middag naar de afsluiting van een boeddhistische meeting met veel zang en dans, daarna met miss Daktari (nee niet die schele leeuw, maar de mede-oprichter van dit hele projekt; ze wordt door iedereen begroet met een kus op de voeten, maar ik heb maar netjes een handje gegeven) naar het meditationcenter voor alweer een uitleg en meteen helpen met het uitdelen van soep aan een groep meditatieleerlingen.
Tot zover eerst maar weer even, anders heeft niemand meer zin om mijn volgende verslagje te lezen.
Ik zal proberen volgende keer ook wat foto's mee te sturen van alle gebouwen hier, kunnen jullie een beetje zien in wat voor omgeving ik vertoef.
Tot gauw, liefs thea
eindelijk weer bereik, volgens mij zetten ze in het weekend de heeeeele wifi-router uit, zodat ik dit even niet bij kon houden.
Nu dichtbij de manager gezeten lijkt het te lukken.
De kop is eraf, de eerste week ben ik goed doorgekomen, net een evaluatie-gesprekje met de manager gehad, en gelukkig mag ik blijven!
Elke dag vertrek ik rond 8 uur naar mijn werk, waar ik de hele dag een beetje help met eten geven, badderen, en soms een beetje spelen, maar dat vinden alle leidsters geloof ik een beetje vreemd, de baby's tot een jaar zitten bij slecht weer (als het geregend heeft, en dat doet het hier elke dag wel 1 of 2x flink) eigenlijk continu in de bed/box. Ik heb al eens gevraagd naar boekjes ofzo, maar dat wordt niet helemaal begrepen, ik loop dus maar een beetje langs de bedjes en speel wat met ballen en ander speelgoed, er is genoeg. Het hele repertoire nederlandse kinderliedjes heb ik ook al voorgezongen, klap 'ns in je handjes blijft het goed doen, ook hier!
De leidsters, ook vaak wezen die opgegroeid zijn in hetzelfde huis waar ze nu werken, spreken weinig engels, maar werken hard, eigenlijk min of meer continu, alleen als ze nachtdienst hebben, hebben ze de ochtend voor en de ochtend na de 2 nachten die ze om de 5 dagen draaien vrij, maar sjouwen dan eigenlijk ook steeds rond, ze wonen ook in hetzelfde huis.
De teamleider werkt 7 dagen per week, heeeeel veel uren per dag, ze gaf zaterdag aan dat ze moe was....het is duidelijk een hele andere wereld hier, maar tegelijkertijd zegt de manager hier, dat je vrije weekend zo belangrijk is!!! Het lijkt niet helemaal eerlijk, toch?
De mensen en dus ook baby's hebben heel aparte namen, die niet te onthouden zijn, vanmorgen kregen de baby's namen op het bed geplakt, ik heb er een kwartier over gedaan om duidelijk te maken dat dat misschien ook handig zou zijn in europese letters, al die rondjes in deze schrijftaal zijn niet te lezen voor mij en mijn opvolgers, nu weet ik eindelijk wie Supuni is en kan ik alle namen oefenen. De eerste dagen kreeg ik schoongewassen baby's in mijn handen gedrukt die ik op hoop van zegen in hun eigen bedje moest leggen, nu weet ik waar lachebekje ligt, flapoortje, oorbelletjes, stiekelhaar, iets serieuzer lachebekje en het minikindje.
Ze hebben hier zelfs een baby die bij de geboorte 800 gram was, inmiddels 5 maanden oud een minikindje, maar heel schattig.
Sommige leidsters vertrouwen me al helemaal, zoals Ganga, anderen moeten nog wat wennen.
Gisteren op mijn eerste vrije dag naar de kath kerk geweest met Lisette, een ned stagiaire antropologie, en wat uitleg kunnen geven.
Gistermiddag de stad in gewandeld, de rijke wijk gezien, compleet met een praatje op het cricketveld, daarna naar de hutjes bij zee voor een praatje met wat straatjongens.
Eind vd middag naar de afsluiting van een boeddhistische meeting met veel zang en dans, daarna met miss Daktari (nee niet die schele leeuw, maar de mede-oprichter van dit hele projekt; ze wordt door iedereen begroet met een kus op de voeten, maar ik heb maar netjes een handje gegeven) naar het meditationcenter voor alweer een uitleg en meteen helpen met het uitdelen van soep aan een groep meditatieleerlingen.
Tot zover eerst maar weer even, anders heeft niemand meer zin om mijn volgende verslagje te lezen.
Ik zal proberen volgende keer ook wat foto's mee te sturen van alle gebouwen hier, kunnen jullie een beetje zien in wat voor omgeving ik vertoef.
Tot gauw, liefs thea
-
14 Oktober 2013 - 10:46
Mariline:
hoi Thea,
e bent weer in een heel andere wereld beland, als ik dit zo lees. Je hebt het volgens mij wel naar je zin met al die kleintjes en inderdaad, in iedere taal doet "klap eens in je handjes" het altijd goed!
liefs, groetjes Mariline -
14 Oktober 2013 - 11:45
Linda:
Wat een indrukwekkende ervaringen Thea! Echt lastig lijkt me idd als je zelfs de namen van de kinderen niet kunt lezen; maar je wordt vanzelf heek creatief zo te merken, en dat is je wel toevertrouwd! Wat boeddhistische inspiratie kan je daarbij vast wel gebruiken.......veel succes en liefs -
14 Oktober 2013 - 12:44
Truus:
Hallo Thea, zo te lezen moet je hard werken om jezelf te laten inburgeren. Knap hoor, en erg creatief gevonden, de bijnamen voor de kindjes. ( ik denk dat het zo ook werkt, eerst de bijnaam, en dan zoetjes aan de roepnamen leren, anders te moeilijk).. Leuk om te lezen dat kinderliedjes dus gedeeltelijk universeel zijn. Ik wens je succes voor de aankomende periode. Leuk om op deze manier op de hoogte te worden gehouden. Groetjes Truus -
14 Oktober 2013 - 12:51
Ymie Kiel:
Hey Thea,
We hebben meer contact als je ver weg bent....hihi...................dat is gek! Gelukkig staat het etentje al in onze agenda en kunnen we dan weer helemaal bijbabbelen. Leuk om je belevenissen weer een beetje te volgen.....................ennuh..... het liedje : "tsjoe tsjoe wa" doet het ook overal op de wereld goed ;-)
liefs vanaf het Kattebos
-
14 Oktober 2013 - 13:55
Truus:
Nog even een vraag. Wat gebeurd er met de kinderen die nu in het kindertehuis zijn? -
14 Oktober 2013 - 15:23
Lidy:
Leuk weer van je te horen. Zo te lezen komt het met dat acclimatiseren wel goed. Respect voor die keihard werkende verzorgsters. -
14 Oktober 2013 - 15:30
Bernard:
Leuk om weer van je te horen. Klinkt weer reuze interessant allemaal, een hele ervaring.
Dat het hier ook kan regenen hebben we gisteren meegemaakt (ten zuiden van Heerenveen dan): een maand neerslag nog geen 24 uur.
Ik neem aan dat ze jouw naam ook al kennen ? -
14 Oktober 2013 - 17:31
Nettie:
Lieve Thea.
Wat een indrukken en belevenissen alweer!
Ik kan me voorstellen dat je je wat ongemakkelijk voelt als je zelf wel vrij bent!
Gisteren (13-10 ) in Zevenhuizen helemaal niet geregend!
Succes en we horen wel weer van je!!
groetjes nettie
-
14 Oktober 2013 - 21:26
Mariëtte:
Hi Thea, leuk om het uitgebreide verslag te lezen. Ik begrijp dat je hard moet werken, dwz
hele dagen op het weeshuis bent, en weinig tijd hebt om de omgeving te bekijken.
Ik heb opgezocht waar je zit en zie dat Colombo een grote stad is aan zee.
Ook begrijp ik dat het daar veel regend. Jammer net als hier nu. Echte herfst.
Maar bij jou is het waarschijnlijk veel warmer. Veel sterkte met de babies.
Liefs Mariëtte -
15 Oktober 2013 - 18:10
Corrie Van Den Heuvel:
hallo thea,wat gaaf om te lezen wat je nu allemaal weer meemaakt,,super hoor.
en die zorg voor de babytjes is jouw wel toevertrouwd
liefs en een knuffel uit ede -
18 Oktober 2013 - 17:10
Jannie Kroondijk:
Ik ben een beetje laat met reageren op dit mooie verhaal!
Je beleefd dus weer van alles en moet hard werken,maar dat is niet nieuw voor jou Thea.
Ik sta altijd weer verbaasd dat je dit allemaal maar weer doet.... petje af Vroom!!!!
Dikke knuffel van mij en ook de groetjes van mijn vent!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
